Organische architectuur: natuur en architectuur komen samen

In 1900 kwam de organische architectuur op, een stroming in de architectuur voortgekomen uit een zoektocht naar een ‘nieuwe stijl’. Bij deze architectuur wordt veel rekening gehouden met duurzaamheid en leefbaarheid. Een organische architectuur is niet in een paar woorden te beschrijven. Bij deze architectuur gaat het namelijk om achterliggende principes en wordt niet ontworpen en gebouwd vanaf een vastgelegd beeld.

Ontstaan

Aan het einde van de negentiende eeuw ontstond de organische architectuur. Kunstenaars en architecten begonnen met het ontwerpen van gebouwen met als inspiratiebron de natuur. [1] Al heel lang terug in de geschiedenis dacht men over architectuur in relatie tot de natuur en de mens. Er werd gebruik gemaakt van natuurlijke materialen en de stijl van de ontwerpen paste binnen de omgeving waarin deze geplaatst.

Er werd gezocht naar een ‘nieuwe stijl’. Men werd in aan het eind van de negentiende eeuw steeds meer gefascineerd door het verleden.

Antoni Gaudí
Een van de bekendste ‘organische’ architecten is Antoni Gaudí, hij wordt gezien als een grondlegger van de organische architectuur. Het bekendste gebouw dat door Gaudí ontworpen is heet de Segrada Família. Dit is een basiliek in Barcelona die werd bekostigd door giften van de bevolking [2]. Gaudí maakte gebruik van grillige vormen, maar liet zijn gebouwen vervolgens versieren met mozaïeken van glas en gebroken tegeltjes [3].

Organische architectuur anno nu
Het organisch bouwen wordt nog steeds veel toegepast. Onder andere het kantoorgebouw van Gasunie in Groningen en het kantoorgebouw van de ING-bank in Amsterdam zijn voorbeelden van een organische architectuur [5].